Het sporenplan

Als thema heb ik gekozen voor Nederland in het midden van de jaren ’60. Het landschap is gebaseerd op het westen van ons land met weidse polders, kleine dorpjes en Hollandse stadjes. Ik wilde vooral de ruimte gebruiken om het landschap realistisch vorm te geven en de typische Hollandse sfeer te scheppen. Daarom liggen er nauwelijks meer meters rails bij De Lage Zij dan bij Project Waldberg, hoewel het oppervlak tweemaal zo groot is.

Het ontwerp van De Lage Zij is eigenlijk heel eenvoudig. Een dubbelsporige hoofdlijn loopt van het ene schaduwstation naar het andere. Treinen rijden dus in principe van A naar B en weer terug. Het is echter mogelijk om van het ene schaduwstation in het andere te komen. Een volle goederentrein rijdt zo bijvoorbeeld altijd met de klok mee, terwijl een zelfde lege trein altijd in tegenovergestelde richting rijdt.

Het plaatsje Zwabberdam heeft het grootste station van De Lage Zij. Het ontwerp van het station is gebaseerd op verschillende sporenplannen van echte stations. Dat geldt ook voor het kleine stationnetje van het dorpje Magerveen. De plaatsen en stations zijn volledig fictief, maar wel realistisch. Ze bestaan niet echt, maar hadden zo kunnen bestaan.

In de jaren ’60 waren alle hoofdlijnen in ons land allang geëlektrificeerd. De hoofdlijn in dit ontwerp is daarop geen uitzondering. De zijlijn door de polder heeft daarentegen geen bovenleiding en wordt met diesels bereden. Het lijntje takt af van de hoofdlijn in het station van Zwabberdam. Het eindigt in het derde schaduwstation van het ontwerp.

De hele baan is gebouwd met Tillig Elite rails, op een paar Engelse wissels van Roco na. Het ontwerp is gemaakt met Wintrack en daarna ingekleurd met Adobe Illustrator. Er worden alleen maar slanke wissels gebruikt. In de hoofdbaan liggen zelfs de zeer slanke 9 graden wissels. De baan wordt volledig digitaal bestuurd volgens het DCC systeem.