Sappig grasland

Gras groeit omhoog. Dat klinkt als een open deur, maar op veel modelbanen is dat niet het geval. Strooivezels blijven nu eenmaal niet uit zichzelf overeind staan als je ze uit het zakje in de lijm laat vallen. Natuurlijk is er het verhaal van de plastic strooibusjes. Door het busje te schudden, zouden de vezels statisch opgeladen worden en wel recht overeind blijven staan. Het klinkt mooi, maar helaas is het eerder een fabel dan een feit. Gelukkig is er een veel betere techniek: begrassen met een elektrostaat.

Elektrostaten waren niet zo lang geleden onbetaalbaar voor de hobbyist. Noch heeft daar verandering in gebracht met de Gras-Master. Er zijn ook voordeliger alternatieven zoals de elektrostaat van ML. Wie dat nog steeds te duur vindt, kan altijd nog proberen zelf een elektrostaat te bouwen. Op het internet zijn diverse schema’s te Googlen.

Geen enkel grasveld in werkelijkheid is perfect egaal. Er groeit van alles in het gras, zoals andere soorten gras, hoge pollen, paardebloemen en madeliefjes. Vergeet ook niet de molshopen, bloembollen en struiken. In het gras gebeurt veel meer dan je op het eerste gezicht zou denken. Het plakproces begint met het insmeren van de ondergrond. Ik gebruik altijd een mengsel van witte houtlijm en groene muurverf. De groene kleur zorgt ervoor dat de ondergrond niet door het gras schijnt.

Zodra de ondergrond in de kledder zit, is het een kwestie van gestaag doorwerken. Ik laat hier en daar wat Woodland Scenics turf in de kleur donkere aarde (‘soil’) in de lijm vallen. Op deze plaatsen hechten de grasvezels niet en ontstaan er kaal gelopen stukken in het gras. Bijvoorbeeld bij het hek waar de koeien de wei inlopen. Ik breng ook gelijk wat onkruid aan door groene turf in de lijm te strooien.

Dan is het moment aangebroken om de elektrostaat te vullen. De truc is om altijd een mengsel van een paar kleuren gras te gebruiken, anders wordt het grasveld veel te monotoon. Een goede combinatie voor een zomerse spoordijk bestaat uit lange vezels in een wat donkergroene tint plus wat lichtgroen en een paar plukken geel gras. Daarna draai je de zeef erop. Steek een spijker of speld in de natte lijm en klem daar de losse draad aan vast. Houd het apparaat vlak boven de lijm en schud het goed op en neer, zodat de vezels uit de zeef vallen. Je zult zien dat de vezels inderdaad recht overeind blijven staan.

De volgende dag is alles door en door droog. Het overtollige gras wordt opgezogen met de stofzuiger. Het grasveld ziet er nu nog redelijk maagdelijk uit. Daar gaan we verandering in brengen door onkruid, struiken en ander groen te planten. Er zijn talloze soorten schuimrubber vlokken, maar ook natuurlijke materialen. Ik gebruik verschillende kleuren Heki Flor, vlokken van Woodland Scenics en de mossen van Busch. Plus een verzameling takken en frutsels van onduidelijke herkomst. Al dat groen wordt min of meer lukraak in het gras gepland.

Bosjes staan vaak in groepjes bij elkaar. Bomen kom je tegen langs de rand van een weiland en maar zelden in het midden ervan. Een spoordijk wordt zelden gemaaid, maar toch wel een keer per jaar. Op de dijk vind je lage struiken, bodembedekkers en lang gras, maar nauwelijks bomen. Busch heeft de afgelopen jaren hard aan de weg getimmerd met bouwdoosjes van allerlei soorten planten. Zo zijn er paddestoelen, varens, sierbloemen en groenten voor in de moestuin. Zulke kleine details zijn erg leuk voor aan de voorkant van de modelbaan.

Je kunt fraaie effecten bereiken door lagen gras over elkaar te leggen. Kijk maar bij Gras voor gevorderden.

Een uitgebreid verslag is te lezen in de Railhobby van februari 2008.

2007