Een stukje familiegeschiedenis

De foto is genomen in de dertiger jaren van de vorige eeuw. Deze tijd was de glorietijd voor bakker Jan Maaskant uit Zwijndrecht. Hij bakte niet alleen brood, beschuit en koek voor zijn eigen winkel, maar ook voor veel andere bakkers in de regio. Het beschuit van Maaskant was beroemd in de hele omgeving. De zaken gingen zo voorspoedig dat hij als een van de eerste mensen in het dorp een grote Amerikaanse auto kon aanschaffen, die natuurlijk ook weer werd gebruikt voor het bezorgen van de bakkerswaren. Overigens is de man op de foto niet Jan Maaskant, maar een oom uit Amerika die toevallig op bezoek was. Het jongetje is mijn vader, Wim (Willem) Maaskant, het meisje zijn oudere zus en mijn tante Adrie.

De bakkerij stond in de Kerkstraat op nummer 15. In de straat waren tal van andere winkels gevestigd en het was altijd een gezellige boel. Het is grappig om te zien hoe het straatbeeld de afgelopen decennia is veranderd. Zo vlak voor de oorlog waren er nauwelijks auto’s en mensen gingen anders gekleed. De verhoudingen in onze maatschappij waren ook niet wat ze nu zijn.

Na de oorlog werd alles anders. De familie had de oorlog weliswaar overleefd, maar de gouden tijden waren definitief voorbij. De moeizame wederopbouw en de toenemende concurrentie van brood- en beschuitfabrieken maakten het onmogelijk om de draad van belangrijke regionale leverancier weer op te pakken.

Het harde werken begon langzaam zijn tol te eisen en mijn grootvader moest een stapje terug doen. Mijn vader - de enige zoon in het gezin - werd geen bakker, maar ging geneeskunde studeren in Leiden. Daar ontmoette hij mijn moeder die hier naast mijn grootouders voor de bakkerij poseert. De deur van de winkel stond figuurlijk altijd open en de bakkerij was een trefpunt in de buurt.

Aan het eind van de jaren zestig vatte de gemeente het plan op om de hele buurt te saneren. De bakkerij en alle andere huizen aan de Kerkstraat moesten plaatsmaken voor prestigieuze nieuwbouw. In 1968 was het zover en de bakkerij sloot haar deuren. Een uniek stukje Zwijndrecht ging voorgoed verloren. Mijn grootvader heeft dit niet meer mogen meemaken. Hij overleed een paar maanden eerder. Jan Maaskant was de derde en de laatste generatie bakkers Maaskant.

Bekijk het model in H0 (1:87) en in spoor 0 (1:43,5).

2003